Jump to content

Վիկտոր Ցոյ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիկտոր Ցոյ
Բնօրինակ անունռուս.՝ Виктор Робертович Цой
Ծնվել էհունիսի 21, 1962(1962-06-21)[1][2]
Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[3][4][5]
Երկիր ԽՍՀՄ
Մահացել էօգոստոսի 15, 1990(1990-08-15)[1][2] (28 տարեկան)
Տուկումսի շրջան, Լատվիական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[4][5]
ԳերեզմանԲոգոսլովսկոե գերեզմանատուն[2]
Ժանրերռոք, նոր ալիք, Պոստ փանկ, փանկ-ռոք[6][7][8][…] և ինդի ռոք[6][7][8][…]
Մասնագիտությունբանաստեղծ, դերասան, երգիչ, կիթառահար, կոմպոզիտոր, երգերի հեղինակ, կինոդերասան, նկարիչ, հեղինակ-կատարող, երգերի հեղինակ, fireman և ռոք երաժիշտ
Երգչաձայնբարիտոն
Գործիքներկիթառ, վոկալ և բաս կիթառ
ԼեյբլAnTrop? և Մելոդիա
ԿրթությունՍանկտ Պետերբուրգի Սերովի անվան գեղարվեստի ուսումնարան
ԱնդամակցությունԿինո[9]
ԱմուսինՄարիաննա Ցոյ
Ստորագրություն
Ստորագրություն
 Viktor Tsoi Վիքիպահեստում

Վիկտոր Ռոբերտովիչ Ցոյ (ռուս.՝ Виктор Робертович Цой, հունիսի 21, 1962(1962-06-21)[1][2], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[3][4][5] - օգոստոսի 15, 1990(1990-08-15)[1][2], Տուկումսի շրջան, Լատվիական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[4][5]), խորհրդային ռոք-երաժիշտ, երգերի հեղինակ, դերասան և նկարիչ։ «Կինո» հռչակավոր ռոք-խմբի հիմնադիր։ Բազմաթիվ համերգներ է տվել արտասահմանում՝ այդ թվում Սպիտակի երկրաշարժի տուժածների օգտին։ Նկարվել է «ԱՍՍԱ», «Ասեղ» ֆիլմերում։ Զոհվել է 28 տարեկան հասակում ավտովթարից։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Ցոյը ծնվել է Լենինգրադի Մոսկովյան թաղամասի ծննդատանը, Ֆիզկուլտուրայի ուսուցչուհու՝ Վալենտինա Վասիլևնա Գուսեևնայի և կորեական ծագում ունեցող ինժեներ՝ Ռոբերտ Մաքսիմովիչ Ցոյի ընտանիքում։ Նա ընտանիքի միակ զավակն էր։

Կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1981 թվականի ամռանը ընկերների՝ Ալեքսեյ Ռիբինի և Օլեգ Վալինսկու հետ հիմնում է «Гарин и гиперболоиды» խումբը, որն արդեն աշնանը դառնում է Լենինգրադյան ռոք ակումբի անդամ։ Վալինսկին շուտով բանակ է զորակոչվում, իսկ խումբն էլ, որի անվանումը արդեն «Кино» էր, սկսում է առաջին ալբոմի ձայնագրությունները։ 1982 թվականին ավարտվում են խմբի առաջին ալբոմի ձայնագրությունները, որի անվանումն էր պարզապես «45»: Ալբոմը տարածվում է երկրով մեկ, սկսվում են համերգային շրջագայությունները։

«Կինո» խումբը Ցոյի գլխավորությամբ բազմաթիվ հաջողակ ալբոմներ է ձայնագրել՝ «45», «46», «Это не любовь», «Последний герой», «Группа крови», «Звезда по имени Солнце»: 1990 թվականի օգոստոսի 15-ին Վիկտոր Ցոյը դառնում է ավտովթարի զոհ. նրա վարած մոսկվիչ մակնիշի մեքենան բախվում է ավտոբուսին, ինչի հետևանքով նա մահանում է։ Ինչն է պատճառ հանդիսացել մեքենայի հանդիպակաց գոտի դուրս գալուն հայտնի չէ։

«Կինո» խմբի վերջին ալբոմը վերջնական տեսքի է բերվել և հնչունավորվել Յուրի Կասպարյանի կողմից։

Ցոյը համարվում է ռուսական ռոքի մեծագույն լեգենդներից մեկը։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Deutsche Nationalbibliothek Record #119297396 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Find A Grave — 1996.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Discogs — 2000.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Internet Movie Database — 1990.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 MusicBrainz — MetaBrainz Foundation, 2000.
  6. ↑ 6,0 6,1 https://web.archive.org/web/20210624182614/https://www.soyuz.ru/articles/1172
  7. ↑ 7,0 7,1 https://web.archive.org/web/20220806021951/https://solncesvet.ru/opublikovannyie-materialyi/zvezda-po-imeni-viktor-coy.6604295372/
  8. ↑ 8,0 8,1 https://web.archive.org/web/20210517151051/https://soulsound.ru/articles/novaya-volna-russkogo-roka-istoriya-v-litsakh.html
  9. ↑ Калгин В. Н. Վիկտոր Ցոյ (գիրք) (ռուս.)

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիիքպահեստ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վիկտոր_Ցոյ&oldid=9095925» էջից